Orpg|| Lauren & Tessa

Christabella Maria Martinez

We krijgen eerst nog even wat uitleg over de geschiedenis van de dans en dan beginnen we met wat opwarmingen.
Vervolgens beginnen we met het oefenen van de dans.

Alice April Anderson

Uiteindelijk komt de rest ook binnengelopen, we warmen nog heel even samen op en gaan dan weer verder met de dan voor over twee weken. Het lukt al best goed eerlijk gezegd.

Enrique Emanuel Salvador

Uiteindelijk gaat de bel weer, ik kleed mij even om in de kleedkamer en loop dan door naar het wiskundelokaal.
Ik sta er als eerste, ik kijk even wat om me heen.

Austin Miller

Ik stop de papieren weg en loop richting het Wiskunde lokaal. Ergens in de verte hoor ik een lied spelen. Spontaan begin ik mee te zingen.
Ik kom bij Enrique en begin enthousiast het refrein mee te zingen. Maar hij lijkt niet zo blij. Ik stop met zingen en vraag: "Alles in orde?"

Christabella Maria Martinez

Ik had me inmiddels omgekleed en loop naar het wiskundelokaal, het laatste kleine stukje huppel ik en zeg dan vrolijk "hallo" tegen Austin en Enrique die er al staan.
"Ja het gaat prima" hoor ik Enrique nog vluchtig zeggen, ik kijk gelijk wat bezorgd en stop te glimlachen als ik Enrique wat somber zie kijken.
Ik kijk Austin maar schud voorzichtig zijn hoofd.

Alice April Anderson

Ik kleed mij om en raap al mijn spullen bij een. Ik haast mij richting het wiskunde lokaal en daar begint weer een lichte duizeligheid op te komen, maar veel minder hevig als vanmiddag. Ik zie net iedereen naar binnen gaan, ik snel mij naar binnen en kijk naar de twee vrije plaatsen die nog vrij zijn. Naast Bella vanachter of helemaal vooraan naast zo'n nerdje... Ik loop naar de plaats naast Bella en glimlach kort naar haar.
De duizeligheid verhoogt wat, maar het is zeg maar doenbaar. Ik pak mijn boeken en concentreer mij op de docente.

Enrique Emanuel Salvador

De docente schrijft het een en ander op het bord wat betreft uitleg.
Vervolgens geeft ze wat opdrachten op die we moeten maken, ik kon mijn gedachten er alleen niet goed bij houden.

Austin Miller

Ik kijk even achterom naar Bella en glimlach naar haar. Ze glimlacht terug. Het geeft me een blij gevoel. Ik kijk terug naar mijn boeken en ga verder met de opdrachten.

Christabella Maria Martinez

Ik kijk weer even met een glimlach terug naar mijn boeken, ik merk dat Alice haar ogen in mij prikken.
Ik kijk even op naar haar, ze kijkt mij met een lach aan "wat is er ?" Fluister ik dan verbaasd.

Alice April Anderson

Het kan niemand anders dan Bella zijn, ik ben er zeker van. "Niks." antwoord ik met een glimlach en kijk weer naar mijn boeken. Ik ga weer verder met het maken van opdrachten.
Heel even vang ik een blik op van Enrique, die omkijkt naar mij. Enrique lijkt iets te willen zeggen in de trant van: Kan ik je spreken na dit lesuur? Ik haal mijn schouders op. Ik heb het gevoel dat hij mij niet vertrouwt, dan zet ie dat ik hem moet vertrouwen, maar omgekeerd ontbreekt het... Ik zucht diep en ga verder met mijn opdrachten.

Enrique Emanuel Salvador

Ik had het nog niet eens verteld en ik had Alice nu al pijn gedaan..
Ik kijk weer naar mijn sommen en probeer me te concentreren, maar het lukt gewoon niet.

Austin Miller

De bel gaat. Een uurtje vrij, eindelijk! Ik stop mijn spullen in mijn tas en loop naar buiten.
Onderweg kom ik Emma tegen, ze houdt mij tegen. "Austin..." zegt ze snikkend. Ik wend mijn blik van haar af. "Laat mij met gerust." zeg ik op kille toon. Ze slaat haar armen om mijn nek en drukt mij tegen de muur. Ik sla haar van mij af. "Stop het, oke?" roep ik kwaad en loop naar buiten.

Christabella Maria Martinez

Ik zag even wat er gebeurde met Austin en Emma, Emma hersteld zich snel en loopt zonder tranen weg.
Ik loop snel richting Austin naar buiten, ik zie hem daar op het bankje in het zonnetje zitten.
Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten "gaat het een beetje ?" vraag ik bezorgd aan Austin.
Hij kijkt mij aan en kijkt dan naar de grond, ik sla mijn armen even om hem heen en wrijf wat met mijn hand op zijn rug.

Alice April Anderson

Ik stop mijn spullen in mijn tas en loop dan naar buiten. Ik sla ergens een leeg danslokaal in. Ik pak mijn telefoon tevoorschijn en laat mijn tas op de grond vallen. Ik schop mijn schoenen uit en laat een muziekje spelen. Op het ritme van de muziek laat ik mijn lichaam mee bewegen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik werd even aangehouden door de wiskunde docente.
Uiteindelijk loopt ze weg, ik ga op zoek naar Alice en vind haar al snel in een van de danslokalen.. Ik loop naar binnen toe.
Ze zet haar muziek op stop en kijkt me aan.
"Alice kan ik alsjeblieft met je praten " zeg ik dan, Alice kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.
"Vertel maar.. " zegt ze dan wat kil.
Er loopt even een traan over mijn wang "het is gewoon dat als.. Mensen zeggen dat ik zo'n verwaand sterretje ben.. Dat het me wel raakt.. Elke keer weer " zeg ik dan met een wat trillende stem.
"Ik word dan elke keer herinnerd aan hoe stom ik eens ben geweest ! Ik heb compleet mijn familie en vriendenkring eens verwoest ! " zeg ik nu kwaad, kwaad op mezelf.
"En ik wou het niet aan jou vertellen omdat ik bang was dat ik jou er verdriet mee zou doen en dat je me niet meer zou willen.. Dat je me zou haten en dat zou ik niet aankunnen " zeg ik dan.
"Ik heb op een moment dat het niet goed met me ging aan straatgevechten gedaan voor geld.. Hoe vaak mijn familie of vrienden niet bij me in het ziekenhuis moesten zitten omdat ik te gewond was geraakt of er weer een mes was getrokken.. Ik duwde op dat moment iedereen van me af terwijl mijn vrienden en mijn familie alles voor me waren en nogsteeds zijn... En ik haat mezelf daar om ! " het laatste roep ik uit, ik draai me kwaad om en sla met mijn vuist tegen de muur, het word gelijk blauw en er zitten wat schaafwonden op.
Er loopt even een traan over mijn wang en ik staar naar de grond, ik durfde Alice niet aan te kijken ik wou haar reactie niet zien..

Austin Miller

Ik haal mijzelf uit de omhelzing met Bella en kijk voor mij uit. Er valt een stilte, geen ongemakkelijke. Gewoon een comfortabele stilte.
Na enkele minuten begin ik te praten: "Ken je dat gevoel dat je hart in verschillende stukken wordt gebroken? Dat het een gapend gat wordt en telkens als je met degene die dat heeft veroorzaakt, geconfronteerd wordt ontzettend veel pijn doet?" Ik zucht en schud lichtjes mijn hoofd.

Christabella Maria Martinez

"Ik heb dat gevoel een soort van gehad, alleen ik heb diegene nooit meer gezien.. En daarna heb ik mezelf gezworen nooit meer iemand toe te laten in mijn hart.." Zeg ik dan, het laatste zeg ik wat zacht.
Ik kijk weer op naar Austin "maar ik kan me het gevoel enigszins voorstellen.. Maar het komt uiteindelijk wel weer goed, ik hoop niet voor je dat ze nog al te vaak op je af komt want dat is natuurlijk niet echt fijn voor jou.. En probeer te zijn zoals je altijd bent overal het vrolijke in zien ook al is het moeilijk " zeg in dan.
"En als er wat is kan je altijd ook naar mij toe komen hè, ik kan misschien niet helpen maar wel luisteren " zeg ik dan met een kleine glimlach tegen Austin.

Alice April Anderson

Geschokt ben ik aan de grond genageld. Dat heb ik nooit verwacht van Enrique... Hij? Straatvechten? Ik slik even en kijk naar hem op. Met zijn rug naar mij toegedraaid en zijn hoofd naar de grond gericht staat hij daar. Ik hoor hem zacht snikken.
Voorzichtig loop ik naar hem toe, met kleine pasjes, alsof elk moment de aarde onder mij kan verdwijnen. Ik kom langs hem gelopen zodat ik voor hem sta. Ik sla mijn armen om mij heen en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas aan. Zijn hartritme klinkt erg versneld doordat hij zich zo kwaad heeft gemaakt.
Er gaan wel honderden gedachten tegelijk door mijn hoofd. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen, misschien is het nog wel beter dat de stilte het antwoord geeft. Ik trek hem wat dichter tegen mij aan.

Enrique Emanuel Salvador

Ik word even wat rustiger van de omhelzing van Alice, ik leg mijn armen ook even wat voorzichtig om Alice heen.
"Sorry.. " zeg ik dan alleen nog zachtjes.

Austin Miller

"Soms is het moeilijk om vrolijk te zijn," zeg ik met een zucht, "Maar ik probeer het." Ik glimlach kort en kijk op naar Bella. In de verte begint een liedje te spelen. Ik begin enthousiast mee te spelen. Het is een van mijn favoriete liedjes eigenlijk, het kan me bijna altijd vrolijk maken.

Christabella Maria Martinez

Ik lach eventjes zachtjes om Austin die vrolijk mee zit te zingen met het liedje.
Ik kijk heel eventjes wat richting de zon en knijp mijn ogen dicht, mijn mond krult even op tot een glimlach.

Alice April Anderson

"Geen gesorry." fluister ik en kijk uiteindelijk naar hem op. Hij kijkt ook naar mij. Ik ga op mijn tippen staan en druk mijn lippen op de zijne. Enrique tilt mij wat op, waardoor ik de grond niet meer raak. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en geef hem steeds kleine kusjes in zijn nek. Blijkbaar kan hij daar niet tegen, want steeds krampt hij lichtjes in elkaar. Ik moet er om lachen.

Enrique Emanuel Salvador

Uiteindelijk kan ik het niet meer houden en begin wat te lachen, ik kijk Alice uiteindelijk even aan en geef haar een kus op haar voorhoofd.

Austin Miller

Uiteindelijk loopt het liedje af. Ik pak mijn flesje water en neem een slok ervan. Dan stop ik het terug weg. Ik kijk wat voor mij uit naar de mensen die haastig passeren of staan te praten.

Christabella Maria Martinez

Opeens zie ik een spinnetje bij mijn hand lopen ik gil en probeer weg te vluchten ik val half over de schoot van Austin heen maar klim dan uiteindelijk half achter hem en houd het spinnetje goed in de gaten.

Alice April Anderson

Ik sla mijn benen om Enrique zijn middel en geef hem kleine, snelle kusjes op zijn lippen. "Alice!" hoor ik een stem enthousiast roepen. De stem komt mij zeer bekend voor. Ik draai mijn hoofd om richting de deuropening en dat bevestigt mijn vermoeden. Het is Jason. Ik voel Enrique zijn handen lichtjes tot vuisten ballen. Ik leg de hand, die Jason niet kan zien, op zijn arm en wrijf er zachtjes over. Al snel ontspant hij weer.
"Krijg ik geen knuffel meer?" zegt hij met een pruillip. Ik schud mijn hoofd. "Nee, je ziet dat ik bezig ben." Ik trek een wenkbrauw op. Jason sist eens en komt dichterbij. "Ik wil mijn excuses aanbieden voor vanmorgen." mompelt hij. Ik haal mijn schouders op en wend mijn hoofd af.

Enrique Emanuel Salvador

Ik bleef maar even rustig en hield mijn mond dicht.. Ik vertrouwde die jongen gewoon niet.
Langzaam hoor ik weer voetstappen weglopen van uit dit lokaal.

Austin Miller

Ik barst in lachen uit om Bella haar reactie. Voorzichtig pak ik het spinnetje op en richt het naar haar. "Beetje bang van een spinnetje?" zeg ik al lachend. Bella gilt het uit en zet het op een lopen. Ik sta op en loop naar de dichtstbijzijnde boom. Daar zet ik het spinnetje neer en loop terug.

Christabella Maria Martinez

Als het spinnetje weg is loop ik terug en ga wat bozig naast Austin zitten, hij kijkt mij met een pruillip aan ik probeer mijn hoofd afgewend te houden maar ik kan echt niet tegen dat zielige pruillipje.
Ik geef Austin een klein duwtje "nou.. Ik kan niet lang boos op jou blijven" zeg ik dan lachend.

Alice April Anderson

De bel gaat, ik spring uit Enrique zijn armen en doe mijn sandaaltjes weer aan. Ik pak mijn tas en loop nog naar hem toe. "Tot zo." fluister ik en ga op mijn tippen staan. Ik geef hem een kus.
Ik loop naar de kleedkamers van hiphop, kleed mij om en ga alvast gaan opwarmen.